اد از راه آمد
ابر باخود آورد
آسملن را با ابر
ذرّه ذرّه پر کرد

چادرش را دنیا
برسرخود پوشید
گُم شد آن بالاها
نورِگرم خورشید

برق زد ، رعد آمد
مثل شیری غرید
ابرها ترسیدند
باز باران بارید

خاک ، آرام آرام
آبِ باران را خورد
باد آمد ، هو هو
ابر را با خود برد

بازهم پیدا شد
خنده های خورشید
آسمان آبی شد
باز هم گل خندید !